HOMO URBIS

Stanisław Lose

Nakład wyczerpany

Powszechnie uważamy, że homo sapiens sapiens -  człowiek współczesny, to szczyt rozwoju człowieka. Jest  tak na pewno  pod względem jego konstytucji biologicznej oraz potencjału intelektualnego, który może ale i nie musi być wykorzystywany. Jednak człowiek zurbanizowany, a takim  jest większość  homo sapiens sapiens,  ma dwie drogi ku przyszłości  zależne od sposobu wykorzystania swego potencjału.

Pierwsza to życie w zurbanizowaniu, lecz  dalej w warunkach życia plemiennego  lub quasi-plemiennego,  a wtedy przyszłość jest niemal całkowicie determinowana przeszłością, a posiadany potencjał  pozostaje w stanie latencji. Tak może egzystować nie tylko zurbanizowane  plemię, klan, ale i  korporacja  jak i uniwersytety. Druga droga ogranicza determinację  przeszłością a bazuje na ujawnionej  nowej podmiotowości człowieka jako jednostki a nie podmiotowości plemienia, klanu.  W tym procesie człowiek zurbanizowany, homo sapiens sapiens, jest początkiem drogi ku nowemu człowiekowi – homo urbis , zorientowanego na przyszłość, zdolnego do współdziałania z innymi, podobnie upodmiotowionymi.  Ten nowy człowiek -  już urbaniczny,  nie ma  możliwości ujawnienia się poza sferą życia zurbanizowanego.

Wydawcy: Unpublished / Wydawnictwo Stowarzyszenia Soda i SARP Oddział we Wrocławiu

Księgarnia